Lieve Nee,
De senseo pruttelt - nee, ík heb geen manlief die een dubbelgeklopte cappucino voor me maakt - en Melody Gardot klinkt door de speakers; eindelijk tijd voor een blog. Mijn zojuist geproduceerde koffie verkeerd met scheutje vanillesiroop en extra slagroom mag er overigens ook best wezen. Wat een goed idee, zo'n rondleiding, en wat een bijzondere locatie. Je zou maar in de buurt van de Veluwe wonen... mazzelaar!
De kou lijkt nog wel even aan te houden. Afgelopen weekend gaf de thermometer in de auto -18 graden aan! Wat ik eigenlijk ook wel aan mijn blauwe vingers af had kunnen lezen. Begin februari is het schemertijd, wat inhoudt dat ik 's ochtends én 's avonds naar én van mijn werk door de schemering rijd. Mijn favoriete momentjes van de dag, wat de lucht betreft, want die is dan schitterend rozeblauw. (Ik weet, je houdt niet van roze, maar dit móet je wel mooi vinden!) In deze periode maak ik mij vaak schuldig aan fotograferen achter het stuur. (Ooit van handsfree fotograferen gehoord? Ik ook niet...) Mobieltje in de ene hand, stuur in de andere, op goed geluk mikken en dan klikken maar... Tot nu toe zonder ongelukken, en met mooie plaatjes als resultaat.
Heb je wel eens van lomografie gehoord? Wikipedia omschrijft het als volgt: "Lomografie heeft een nonchalante, terloopse manier van fotograferen: zonder te kijken, vanuit de heup en zonder na te denken. Het doet er niet toe of de foto nu scherp of bewogen is." Ik zou mezelf best kunnen beschouwen als autolomografe, vind je niet? Al betwijfel ik of iemand dat woord überhaupt uitgesproken krijgt. Autolomografie. Het woord ziet er idioter uit dan het klinkt...
Liefs, Nouk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten