Flora

Lieve Nouk,

De lente is in aantocht! Tijdens de fietsrit van huis naar werk kom ik talloze krokussen tegen die hun kopjes boven de aarde uitsteken. Het is een mooi gezicht, zo'n bloemendeken langs de Utrechtse singels. 

Krokusjes

Eigenlijk ben ik niet zo'n bloemen- en plantenmens. Ik vind dat ze er leuk uitzien en lekker ruiken, maar daar houdt het bij op. Als ik een bos bloemen van iemand krijg, dan vind ik het gebaar erg leuk, maar eigenlijk denk ik: "nee hè..." Ten eerste moet je een stukje van die stelen afsnijden, wat mij nooit soepeltjes lukt. Daarna staan ze een tijdje leuk, maar uiteindelijk verwelken ze. Ik laat ze dan nog dagen, zo niet weken, staan, omdat ik te lui ben om de overblijfselen in de vuilnisbak te kieperen en de smerige vaas schoon te maken. Het komt dus voort uit luiheid, maar ook uit desinteresse. Zo kreeg ik een keer een bos rozen van een vriendje, toen ik nog jong was en bij m'n ouders woonde. Het was erg pril, ik kreeg een roos voor elke dag dat we verkering hadden. Dertig in totaal, inderdaad, het was nog maar een maand aan... Ik kreeg de bos in m'n handen gedrukt van een Fleurop-dame, bedankte, legde de bloemen op het aanrecht en ging iets anders doen. Uiteindelijk heeft m'n moeder ze in een vaas gezet. Zij genoot er meer van dan ik!

Planten idem dito. Ik heb al menig cactus dood laten gaan door te weinig water te geven. En we weten allemaal hoe weinig water cactussen nodig hebben...

Ons (reeds gestorven) kruidentuintje

Waar ik dan wel weer wat mee heb, is eetbare planten. Kruiden, groenten, fruit: ik vind het allemaal leuk. Toch rust daar ook een vloek op. Ondanks een goede verzorging, wat bij mij inhoudt dat ze regelmatig water krijgen en dat onkruid verwijderd wordt, overleeft geen enkele plant het. Luizen overwoekeren elke plant. Het is blijkbaar ook niet ideaal om dit soort planten op een balkon te kweken, ver weg van natuurlijke vijanden als lieveheersbeestjes...

Een initiatief dat ik een warm hart toedraag, is Uit je eigen stad. Het idee is om braakliggende terreinen en leegstaande panden in de stad om te bouwen tot akkers en kassen. Zo kun je ervoor kiezen om geen groente en fruit te laten invliegen uit verre oorden, maar om deze producten uit je eigen stad te eten. Zoals de initiatiefnemers zeggen: "groen, duurzaam en lekker!" Het project start in Rotterdam, maar zal zich uitbreiden naar andere steden. Zo hoef je zelf geen moeite te doen, maar kun je toch genieten van weelderig tierende eetbare plantjes. Ik kan niet wachten!

Liefs,
Nee