dinsdag 30 oktober 2012

Plannen

Lieve Nouk,

Mijn excuses voor dit late blogbericht. We zijn de laatste tijd druk bezig met regeldingen voor ons nieuwe huis. Bij het kopen van een huis komt meer kijken dan ik vooraf gedacht had!
Mijn hoofd loopt over van de ideeën voor het nieuwe huis. Ik moet me inhouden om niet allerlei dingen te kopen. Laat ik daarom maar alvast hier iets noteren, dan kan ik het misschien een beetje loslaten.

Er is één kamer in het huis die helemaal van mij alleen gaat worden. Ik kan me dus ook helemaal uitleven qua inrichting! Hoe ik deze hobbykamer voor me zie:
J  een oranjerode muur (kleurnaam: 100% Pompoen J), de andere muren mogen wit blijven. Eventueel een geschilderde zwarte tak met vogeltjes op een witte muur. De vloer is grijs (linoleum).
J  een EXPEDIT-kast van IKEA, waarin ik alles mooi kan uitstallen en opbergen. Ik wil o.a. één heldinnenvak maken met daarin ingelijste foto's van Pippi Langkous en mijn oma.
J  een mooie (schommel)stoel in een hoek met een leeslampje, om een fijn boek te kunnen lezen
J  een naaihoekje, zodat ik makkelijker achter de naaimachine kan gaan zitten en meters kan maken
J  een kastje met deurtjes van Marktplaats op de kop tikken en verven (oranje?)
J  uiteindelijk wil ik zwartwitfoto's van vrienden en familie aan de muur hebben

Nu denk ik er zo over, maar dit kan natuurlijk zo weer veranderen! Behang met een aparte print vind ik namelijk ook erg leuk.


Naast alle klus-en verhuisperikelen is het ook weer eens tijd om wat creabea-dingen te doen:
J  de oude analoge spiegelreflexcamera van mijn vader blijkt nog te werken! Ik heb de camera laten nakijken bij een geweldig klein fotozaakje dat maar een paar uur per week open is (of op afspraak). Een enthousiaste Brabantse mevrouw heeft bijna een uur lang uitleg gegeven over de camera. Er zit nu een rolletje in, de eerste foto's kunnen gemaakt worden!
J  mijn naaiproject is af! Volgende blog gaat hierover!
J  een boekentuin maken: zie deze blog. Misschien een idee om een keer samen te doen? Verzamel maar alvast bakjes van de Chinees! En dikke boeken... J
J  mijn sjaal wordt steeds langer, gelukkig wordt het ook steeds kouder...
J  nieuwe recepten verzinnen, zo maakte ik laatst rivierkreeftjesrisotto met venkel en tomaat. Vanavond maak ik pompoenstamppot met geitenkaas en pecannoten.

Je ziet het, ik heb helemaal geen tijd om de natuur in te gaan! Jij moet maar een keertje extra gaan, namens mij.

Liefs,
Renee

vrijdag 19 oktober 2012

Buiten gewoon

Lieve Nee,

Kort geleden besloot ik in de pauze op mijn werk eens naar het Capelse Schollebos te rijden. Inmiddels is het mijn favoriete pauzebezigheid geworden; een heerlijke wandeling tussen de bomen, alsof je even heel ergens anders bent! Beetje saai misschien, maar toch voel ik me nergens anders 'more alive' dan in de (liefst beetje frisse) buitenlucht.

Een andere mooie plek die we laatst weer eens onveilig hebben gemaakt zijn de Dintelse Gorzen. Een mooi gebied langs het water waar je makkelijk een uur of twee rond kan stappen. En hoewel je ze eerder in een bos zou verwachten, kwamen de paddestoelen overal de grond uit!


Ook zijn we kort geleden verder gegaan met het verkennen van 'ons' eiland; vlakbij Goudswaard, in het meest linkse puntje van de Hoeksche Waard, hebben we gewandeld door de Korendijkse slikken. We hebben er niet alles kunnen zien, omdat het nogal drassig was. Na een gekaplaarsde tweede poging zal ik je de foto's bloggen!

Liefs, Nouk

zaterdag 6 oktober 2012

Pompoenproject

Lieve Nee,

Wat een fijn weekje was dit. Veel gezellige avonden met mensen: eten bij een vriend, Monsters & Co kijken met mijn zusje, spontaan koffie drinken bij een oude kennis. Nog even genieten van de laatste lichte avonden na het werk met een frisse wandeling door het vestingstadje Willemstad. Het weer is echt lekker seizoenig, al die regen afgewisseld met een zonnetje. Vanochtend leek het me dan ook een perfect moment om te beginnen aan mijn pompoenproject.

 
Hiervoor begon ik met een lief formaatje pompoen, pen, mesje en lepel. Ik tekende een stervorm aan de bovenkant en sneed deze voorzichtig, doch met ferme hand - een pompoen heeft nog best een stevig jasje - uit.
 
 
Toen begon het lepelen. De pitjes en draadjes gaan gemakkelijk, daarna heb ik er maar een ijsschep bijgepakt. Vervolgens alleen nog een leuk gezichtje op de voorkant, kaarsje erin en voilà!


Ik werd er echt supervrolijk van. Misschien wordt dit wel mijn nieuwe herfsttraditie!

Liefs, Nouk

donderdag 4 oktober 2012

Het theorie-examen

Na het weken voor me uit te hebben geschoven, moest ik me van mijn rij-instructeur nu toch echt gaan opgeven voor het rijbewijs B theorie-examen. Hij vond dat het tijd is voor het afrijden, maar dan moet je natuurlijk wel eerst de theorie kennen. Bovendien hoefde ik hem dan niet meer om de haverklap te vragen: "hoe hard mag ik hier?" Zo gezegd, zo gedaan.
Op een woensdagavond toog ik naar het CBR in Utrecht Overvecht. Ik was erg nerveus, maar ik vroeg me af waarom. De laatste keer dat ik zo zenuwachtig was, was voor het eindexamen op de middelbare school. Tijdens mijn studie ben ik nooit echt gespannen geweest, misschien een beetje voor mondelinge tentamens, c'est tout. Waarom was ik dan zo zenuwachtig voor dit examen? Ik ging immers goed voorbereid op pad. Een week lang had ik het boekje van 250 pagina's uit mijn hoofd geleerd, aantekeningen gemaakt, geoefend met oefenexamens op de computer en mijn vriend gestalkt met vervelende vragen als: "Wat is nou het verschil tussen een brommobiel en een gehandicaptenvoertuig?" Ik had het idee dat ik de stof goed onder de knie had.
Omdat ik er geld voor had neergelegd wellicht? Ach, dan betaal je toch nog een keer die 40 euro...? Met een vette baan als de mijne is dat geen probleem.
Nee, niets van dit alles, het kwam door het relatief nieuwe onderdeel in het theorie-examen: gevaarherkenning. Vijfentwintig vragen waarbij je een foto ziet van de situatie door je voorruit, je snelheidsmeter en je binnenspiegel. En dan de vraag: Moet u hier A) REMMEN of B) GAS LOSLATEN of C) NIETS DOEN? Klinkt simpel, maar dat is het niet. Vaak is het verschil tussen remmen en gas loslaten zo klein, dat je het verkeerde antwoord geeft. Tijdens het oefenen met de oefenexamens had ik ook telkens teveel fouten op dit onderdeel. Dit onderdeel, dat je niet kunt leren... daar was ik bang voor. Het leergedeelte zou vast goedkomen, maar die gevaarherkenning...
Met een te hard kloppend hart installeerde ik me in een stoel in de foyer van het CBR. 18.45 uur, nog een kwartier wachten voordat het examen begon. Ik nam de ruimte in me op. Het was alsof ik in een aula van een willekeurige middelbare school terecht was gekomen. Onzekere meisjes met te kortje shirtjes en een aarsgewei wierpen een laatste blik in hun theorieboekje. Ik spotte een groepje nerds bij de cafetaria: te korte lange broeken, bergschoenen, sleutelbos aan riemlus. Bekertje chocolademelk in de hand. Door het raam zag ik buiten een groepje stoere jongens met petjes roken. Vast van de zenuwen. Ineens snakte ik ook naar een sigaret...
Het examen was uiteindelijk goed te doen. Terwijl we op de uitslag wachtten, moesten we een enquête invullen met vragen als: "Heb je iets gekocht in onze cafetaria?" Antwoord: nee. Vraag: "Waarom niet?" Antwoord: ik was te zenuwachtig om iets door mijn keel te krijgen. Tijdens het wachten vertelde een Marokkaanse surveillant glunderend dat onlangs iemand voor de 18e keer gezakt was voor het theorie-examen. Dit zorgde voor een golf van opluchting in de zaal: het kan altijd erger.
Uiteindelijk bleek slechts één derde van de zaal geslaagd te zijn. Waaronder ik! Of, zoals mijn instructeur Mustafa het verwoordde: "Dacht je dat Holland Casino de grootste gokhal van Nederland was? Fout! Dat is het CBR."